Astronomia w Kaliszu – monografia

23 sty

Poniżej zebrałem kilkanaście artykułów przekrojowych, które opisują historię Astronomii w Kaliszu na przestrzeni wieków. Linki podaję w kolejności chronologicznej uzupełniając krótką notką biograficzną autora i moją subiektywną oceną samego tekstu.

1959 – pierwszy artykuł Tadeusza Przypkowskiego opublikowany na łamach czasopisma Postępy Astronomii. Dość zwięzły, z pełnymi ilustracjami. Z niedługiego artykułu dowiadujemy się praktycznie wszystkiego, czego trzeba. Tadeusz Przypkowski to historyk nauki, pochodził z rodziny zajmującej się budową i badaniem zegarów słonecznych (gnomoniką). Przypkowski w swojej pracy naukowej wiele miejsca poświęcił kaliskiej astronomii, czego dowodem są publikacje w niniejszej monografii. Pełen życiorys Tadeusza Przypkowskiego w Wikipedii.

1960 – najbardziej znana i najczęściej cytowana praca o wkładzie Jezuitów w Kaliszu do nowożytnej astronomii. Tekst wielowątkowy. Trudny w czytaniu, zawiera pewne nieścisłości. Wobec wielu podobnych tekstów wielu autorów polecam zapoznać się z tym artykułem na końcu.

1968/1 – artykuł o lunetach kaliskich, pióra Janusza Kaźmierowskiego, opublikowany na łamach czasopisma Urania. Tekst wzoruje się na powyższym artykule Przypkowskiego z 1960 r. Janusz Kaźmierowski to wieloletni popularyzator astronomii w Kaliszu. Założyciel i kierownik Dostrzegalni Astronomicznej w Kaliszu. Pamięci Pana Janusza Kaźmierowskiego poświęcony jest jedna z części Dziejów Kaliskiej Astronomii z końca tego zestawienia.

1968/2 – krótki tekst Janusza Kaźmierowskiego o działalności Dostrzegalni Astronomicznej w Kaliszu.

1969 – krótki tekst Aleksandra Birkenmajera opublikowany w „Księdze tysiąclecia katolicyzmu w Polsce”. Przywołuje Jezuitów: Malaperta, Sylviusa i Peroviusa oraz kaliskie obserwacja nieba. Aleksander Birkenmajer to wielki badacz historii astronomii, w szczególności Mikołaja Kopernika. Sam tekst – szczerze mówiąc – nie wnosi niczego, o czym nie pisał już Przypkowski. Biografia Birkenmajera w Wikipedii.

1973 – referat Piotra Petrykowskiego opublikowany na seminarium astronomicznym w Grudziądzu. Opublikowany na łamach czasopisma Urania. Dotyczy kaliskiego montażu lunety. Referat w całości nawiązuje do publikacji Przypkowskiego z 1960 r. Piotr Petrykowski zaprezentował ten referat będąc w II klasie liceum. Obecnie Prof. Petrykowski jest wieloletnim pracownikiem naukowym UMK w Toruniu. Życiorys w Wikipedii.

1975/1 – artykuł Janusza Kaźmierowskiego opublikowany w czasopiśmie Urania z okazji 10. lecia Dostrzegalni Astronomicznej. Zwięzłe podsumowanie pracy w Dostrzegalni.

1975/2 – artykuł Tadeusza Przypkowskiego z 1975 r. opublikowany w monumentalnym dziele „Historia astronomii w Polsce”. Moim zdaniem najbardziej dojrzały artykuł Przypkowskiego o Kaliszu.

1976 – krótki tekst pt. „Impresje astronomiczne z Kalisza” autorstwa Zbigniewa Dworaka opublikowany na łamach Uranii. Z artykułu bije sympatyczna atmosfera kaliskiej astronomii w Dostrzegalni z historią Cesarstwa Rzymskiego i jezuickich obserwacji w tle. T. Zbigniew Dworak to zawodowy astronom, popularyzator astronomii i pisarz science-fiction. Biografia w Wikipedii.

1996 – referat wygłoszony na sesji z okazji 400-lecia konsekracji kościoła garnizonowego w Kaliszu. Moim zdaniem najlepszy artykuł o historii kaliskiej astronomii. Krótki, bez zbędnych komentarzy, z nowatorskimi i trafnymi tezami. Autorem referatu jest Cecylia Iwaniszewska z UMK w Toruniu. Nota biograficzna na stronach UMK.

2004 – artykuł pt. „Jezuicki wynalazek paralaktycznego montażu teleskopów” autorstwa Konrada Rudnickiego. Artykuł bardzo dobry, szczegółowy, z trafną puentą. Konrad Rudnicki to astronom i duchowny Kościoła Mariawitów, autor podręczników i nauczyciel wielu pokoleń. Życiorys w Wikipedii.

2015 – notka biograficzna Aleksego Sylviusa nawiązująca do kaliskich obserwacji astronomicznych i wynalazku montażu paralaktycznego. Autorem notki jest Jarosław Włodarczyk, historyk nauki, pracownik naukowy PAN. Notka biograficzna autora w Wikipedii.

2017 – artykuł Damiana Kowalskiego i Daniela Stasiaka opublikowany w czasopiśmie Astronomia z okazji 100. spotkania Koła Astronomicznego Malapert w Kaliszu. Artykuł przekrojowy, bardzo emocjonalny. Damian i Daniel to animatorzy astronomii. Członkowie Koła Astronomicznego, wolontariusze w czasie astronomicznych spotkań otwartych, zaangażowani uczestnicy obserwacji, wycieczek i wypraw.

DKA 1 – pierwsza część Dziejów Kaliskiej Astronomii. Pierwsza część skupia się na czasach Malaperta i historii paralaktycznego montażu lunety. Dzieje Kaliskiej Astronomii ukazały się na profilu Mój Kalisz na Facebooku, w portalu Calisia.pl oraz na łamach czasopisma „7 Dni Kalisza”. Autorem całego cyklu jest Jacek Kłokocki. Amator astronomii z Kalisza, prezes Kaliskiego Towarzystwa Astronomicznego. Autor sam opisuje siebie w czwartej części cyklu.

DKA 2 – druga część Dziejów Kaliskiej Astronomii autorstwa Jacka Kłokockiego z cytowaniem Jerzego Cichego, opowiada o przodkach Janusza Kaźmierowskiego.

DKA 3 – trzecia część Dziejów Kaliskiej Astronomii opisuje szczegółowo Dostrzegalnię Astronomiczną i Pana Janusza Kaźmierowskiego.

DKA 4 – czwarta część Dziejów Kaliskiej Astronomii opisuje historię Kaliskiego Towarzystwa Astronomicznego na przełomie tysiącleci.

DKA 5 – piąta część Dziejów Kaliskiej Astronomii to wywiad przeprowadzony przez Jacka Kłokockiego z Radosławem K. Piorem o dzisiejszej sytuacji Astronomii w Kaliszu i przyszłości.

2018 – przekrojowy artykuł o Jezuitach w Kaliszu autorstwa Jerzego Aleksanda Splitta. Tekst ukazał się na łamach diecezjalnego czasopisma Opiekun. W artykule nie brakuje odniesień do jezuickiej astronomii. Autor jest muzealnikiem, pracownikiem Muzeum Okręgowego Ziemi Kaliskiej. Jerzy Aleksander Splitt jest autorem wielu artykułów o tematyce historycznej, jest też redaktorem portalu Dawny Kalisz.

2019 – artykuł Radosława K. Piora napisany wspólnie z członkami Koła Astronomicznego opisujący współczesną działalność Koła Astronomicznego. Opublikowany w czasopiśmie Urania – Postępy Astronomii 2/2019.

Powyższa lista wyczerpuje znane mi teksty o historii i czasach współczesnych szeroko pojętej Astronomii w Kaliszu.

Radosław K. Pior
ostatnia aktualizacja: lipiec 2019

Planetarium mobilne

22 cze

planetarium mobilneNasze planetarium mobilne Astro Arena realizuje swoją misję edukacji astronomicznej na wielu polach:

    • przygotowujemy pokazy astronomiczne w planetarium na żywo: doświadczeni animatorzy Astro Arena przedstawią Ci niebo z migocącymi gwiazdami, groźnymi planetami, kolorowymi mgławicami oraz wielkimi galaktykami,
    • prezentujemy autorskie, plastyczne filmy i seanse astronomiczne: przygotowane w kooperacji z licznymi instytucjami astronomicznymi (m.in. ESA, NASA)
    • Astro Arena i planetarium mobilne oferuje liczne warsztaty astronomiczne; wśród cieszących się powodzeniem tytułów warsztatów wymienić należy: budowanie komety, życie gwiazd, stan nieważkości oraz czarne dziury,
    • przenośne planetarium Astro Arena w ramach współpracy z uniwersytetami dziecięcymi proponuje popularnonaukowe wykłady astronomiczne dla dzieci w wieku 6-12 lat: „Wielki Wybuch i co dalej” oraz „Sygnały w Kosmos, czy kosmici naprawdę istnieją?”; wykłady, przygotowane przez doświadczonego promotora astronomii, okraszone są uzasadnioną dawką humoru oraz serią interaktywnych doświadczeń, które bawią nie tylko dzieci,
    • pracownicy opracowali dla gości przenośnego planetarium prowokacyjny wykład astronomiczny, który zainteresuje młodzież i dorosłych: „Nie wierzę w horoskopy”,
    • astronomia jest nauką obserwacyjną; zajęcia pod kopułą planetarium przenośnego rozszerzamy za każdym razem o ofertę obserwacji okiem nieuzbrojonym oraz przez teleskopy.

Mobilne planetarium

15 cze

10269156Astro Arena Edukacja Astronomiczna działa ze swoim przenośnym planetarium od 5 lat. Dokładnie 1 czerwca 2011 roku planetarium mobilne Astro Arena otworzyło swoje podwoje dla żądnych prawdziwego Kosmosu przedszkolaków, uczniów szkół podstawowych, gimnazjalistów, licealistów oraz wszystkich tych, którzy chcą być pod wrażeniem ogromnego i pięknego Kosmosu.

Mobilne planetarium Astro Arena realizuje swoją misję edukacji astronomicznej na wielu polach:

  • przygotowujemy pokazy astronomiczne w planetarium na żywo: doświadczeni animatorzy Astro Arena przedstawią Ci niebo z migocącymi gwiazdami, groźnymi planetami, kolorowymi mgławicami oraz wielkimi galaktykami,
  • prezentujemy autorskie, plastyczne filmy i seanse astronomiczne: przygotowane w kooperacji z licznymi instytucjami astronomicznymi (m.in. ESA, NASA)
  • Astro Arena i planetarium mobilne oferuje liczne warsztaty astronomiczne; wśród cieszących się powodzeniem tytułów warsztatów wymienić należy: budowanie komety, życie gwiazd, stan nieważkości oraz czarne dziury,
  • przenośne planetarium Astro Arena w ramach współpracy z uniwersytetami dziecięcymi proponuje popularnonaukowe wykłady astronomiczne dla dzieci w wieku 6-12 lat: „Wielki Wybuch i co dalej” oraz „Sygnały w Kosmos, czy kosmici naprawdę istnieją?”; wykłady, przygotowane przez doświadczonego promotora astronomii, okraszone są uzasadnioną dawką humoru oraz serią interaktywnych doświadczeń, które bawią nie tylko dzieci,
  • pracownicy opracowali dla gości przenośnego planetarium prowokacyjny wykład astronomiczny, który zainteresuje młodzież i dorosłych: „Nie wierzę w horoskopy”,
  • astronomia jest nauką obserwacyjną; zajęcia pod kopułą planetarium przenośnego rozszerzamy za każdym razem o ofertę obserwacji okiem nieuzbrojonym oraz przez teleskopy.
  • m_DSC00363

Animatorzy Astro Arena od 5 lat przemierzają okolice Kalisza, Wielkopolskę i cały kraj szerząc ze swoim planetarium mobilnym wiedzę astronomiczną wśród miast i miasteczek. Pragniemy, aby każdy, kto zetknie się z naszą ofertą edukacji astronomicznej był pod wrażeniem….

Trzej królowie w alei gwiazd

Trzej królowie w alei gwiazd
05 sty

Ludzie lubią symbole i opowieści. To takie seriale z czasów, kiedy nie było jeszcze Facebook’a, YouTube’a, Google’a, telewizji, telefonów ani drukowanych książek. Były tylko przekazywane z pokolenia na pokolenie przypowieści oraz ich symboliczni bohaterowie.

Trzej królowie: magowie, których wspominamy 6 stycznia, to właśnie tacy słynni bohaterowie. Biblijni celebryci związani z najwyższą władzą ziemską. Przybyli od Heroda, aby oddać pokłon władzy niebieskiej i – ostatecznie – odżegnać się od władzy państwowej. Symbolika przy tym jest bardzo czytelna. Drogocenne dary są symbolem doczesności, a gwiazda – znak prosto z nieba – to symbolem władzy nie z tej ziemi.

Jabłko i grzech – tak musi być,
Wojna i śmiech zaraz po niej…

Każdy lud miał swoich bohaterów. Starożytni mieli niezniszczalnych bogów i potężnych herosów. Poganie czcili symbole swoich bożków, a chrześcijanie ponad wszystko wielbią Pana. Wśród tysięcy znanych symboli związanych z Chrystusem, wraz z początkiem każdego roku przypomina nam się wielka tajemnica trzech mędrców ze wschodu i związana z nimi historia pewnej gwiazdy.

Zieleń i brąz, płomień i dym,
żebrak i król w koronie…

Spójrzmy na poranne niebo w dniu Objawienia Pańskiego, 6 stycznia 2016 roku. Krótko przed wschodem Słońca. Około godziny 6:30 na niebie zobaczymy prawdziwą aleję gwiazd. W sensie dosłownym i w przenośni. Nie wszystkie ciała niebieskie są gwiazdami, ale tego trzej mędrcy przecież nie wiedzieli. Dla nich świat był tajemniczy, a symbolika musiała być jasna: dzień jest przeciwieństwem nocy, a dobry, młody król musiał być jawnym przeciwieństwem tyrana, symbolu złej władzy: sędziwego Heroda.

Południowe niebo 6 stycznia 2016 roku. Widać jasne gwiazdy, planety Wenus, Saturn, Mars oraz Jowisz, a także kometę Catalina
Południowe niebo 6 stycznia 2016 roku. Widać jasne gwiazdy,
planety Wenus, Saturn, Mars oraz Jowisz, a także kometę Catalina

6 stycznia 2016 r., za oknem mróz. Łuna wschodzącego Słońca obwieszcza świt: objawienie Pana. Słońce jest jeszcze pod horyzontem, lecz da się zauważyć na niebie cieniutki sierp Księżyca. Na chwilę przed nowiem ustępuje on miejsca porannej jutrzence: Wenus. Są też i inne planety: Saturn, Jowisz i Mars. Oczywiście nie brakuje i prawdziwych gwiazd. To właśnie aleją gwiazd wkraczają do Betlejem trzej magowie.

Aleją gwiazd, aleją gwiazd biegniemy, Bóg drogę zna…

Na południu świecą Arktur z gwiazdozbioru Wolarza i Spika z Panny. To gwiazdozbiór Panny średniowieczni, bogobojni chrześcijanie utożsamiali bezpośrednio z Matką Boską. Może to więc Spika: kłos z gwiazdozbioru Panny w osobie samej matki Jezusa oświetlała drogę starożytnym mędrcom? Może inna jasna gwiazda? A może jakieś niesamowite zjawisko na niebie?

Słońce i grad, po nocy dzień,
światło i mrok ramię w ramię…

Czy wśród tych widocznych dzisiaj na niebie gwiazd i planet znajduje się biblijna Gwiazda Betlejemska? Ta, dzięki której Kacper, Melchior i Baltazar dotarli do Betlejem z cennymi darami… Bibliści i astronomowie od lat próbują odpowiedzieć na to pytanie. Mówi się o koniunkcji: złączeniu jasnych planet w czasach biblijnych. Przywołuje się wybuch gwiazdy nowej lub supernowej, przypomina się także o przelocie jasnej komety.

Zachód i wschód, dziad oraz mróz
anioł i stróż idą w parze…

W 2016 roku mamy na niebie kometę. Nie jest to spektakularna jasna kometa z wielkim warkoczem, ale chwilowo niepozorna kometa Catalina, która objawia się lekką mgiełką ponad jasnym Arkturem. Kometa chyba nie była jednak popularną gwiazdą betlejemską. To raczej nie mglisty warkocz odległej komety przyprowadził mędrców do Betlejem. Pojawienie się komety zwiastowało w biblijnych czasach nieszczęście, a Objawienie Pańskie było, jest i będzie przecież wielką radością w dziejach świata.

Szampan i kac, po życiu sen
I nic ci już nie ostanie…

Nie mamy pewności co do tego, czym była owa gwiazda na wschodzie – przewodniczka Kacpra, Melchiora i Baltazara. Raczej na pewno było to zjawisko astronomiczne, a więc nie z tej ziemi. Ewangelista Mateusz przeszedł do historii świata jako ten, który przekazał światu opowieść o Gwieździe Betlejemskiej. I to jest wielki sukces tego natchnionego autora. Autora symbolu, który na zawsze pozostanie znakiem świąt Bożego Narodzenia i związaną z nimi opowieścią o trzech mędrcach.

Pod niebem gwiazd, pod niebem gwiazd żyjemy, a każdy sam…

Każdy z nas lubi symbole i opowieści. Tym łatwiej, w ten mroźny świąteczny poranek 6 stycznia, każdy swój własny znak Objawienia na rozgwieżdżonym niebie. Znaków we Wszechświecie nie brakuje. Nie trzeba być królem. Wystarczy tylko spojrzeć w górę i wraz ze Zdzisławą Sośnicką zaśpiewać:

Daj mi dłoń, tak daleko port…
Gdzie dziś dom, gdzie ulica słońc?

Śródtytuły pochodzą z utworu Aleja gwiazd z repertuaru Zdzisławy Sośnickiej.
Tekst Marka Dutkiewicza do muzyki Romualda Lipko.